 |
| Sambucus nigra . Η πασίγνωστη κουφοξυλιά , η αφροξυλιά , η φ(ρ)ουσκλιά . Στην Ευρυτανία . |
Μια ερασιτεχνική και κάπως αμήχανη προσπάθεια φωτογραφικής καταγραφής και παρουσίασης της υπέροχης φύσης της Ρούμελης . Στο μικρό αυτό οδοιπορικό κυρίαρχη θέση καταλαμβάνει η πατρίδα μου η Ευρυτανία , μέσα από τα βουνά της , τα ποτάμια της , την χλωρίδα και πανίδα της , την ιστορία της , τους ανθρώπους της και τα έργα τους . Ευχή και μοναδική μου επιδίωξη, οι όποιες - αναπόφευκτες - ατέλειες και τα λάθη του εγχειρήματος αυτού να μην θαμπώσουν στο παραμικρό την ομορφιά της !
Αυτό το πανέμορφο δέντρο λοιπόν είναι περίφημη η κουφοξυλιά ή σαμπούκος ?
ΑπάντησηΔιαγραφήΞέρω ότι τα άνθη του αποτελούν ένα πολύ καλό θεραπευτικό βότανο.
Θα φροντίσω να βάλω και εγώ ένα στον κήπο μου τώρα που είδα πόσο όμορφο είναι.
Στα μέρη μας , Ντίνα, φυτρώνει σχεδόν παντού , ιδιαίτερα στις άκρες των κήπων και σε υγρά και βαθύσκια σημεία των δασών . Έχουν σωθεί συνταγές από την Βυζαντινή εποχή στις οποίες τα αρωματικά άνθη της κουφοξυλιάς χρησιμοποιούνται και για το μαγείρεμα κρεατικών.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε τα αποξηραμένα άνθη του φτιάχνεται ένα εξαίρετο και γνωστό σε πολλά μέρη αφέψημα .
Καλό ΣΚ !
Ηλία, δεν γνωρίζω εάν γίνεται αφέψημα , πάντως εμείς εδώ τα λέμε : βούζελα..
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου θύμισες τα παιδικά μου χρόνια που τα καλοκαίρια τα περνούσαμε στο χωριό...
Εμείς, Χαρούλα, τα άνθη της κουφοξυλιάς τα λέμε βούζια . Καταλαβαίνεις ότι η ρίζα της λέξης είναι η ίδια . Έχω πιεί ποσότητες από αυτά μικρός !!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό τον κούφιο κορμό τους φτιάχναμε κάτι αυτοσχέδιες "μπομπάρδες" που τις λέγαμε βροντάρες. (Η τεχνογνωσία δεν έχει χαθεί !).
Για πυρομαχικά χρησιμοποιούσαμε κεδρόμηλα.
Αλλά αυτές είναι ιστορίες για νυχτέρια .