Παρασκευή 25 Οκτωβρίου 2013

Stone bridges - Πετρογέφυρα.















Το θρυλικό γεφύρι του Μανώλη στον Αγραφιώτη (1659 - 20.... ;;;)
Σκοπός αυτής της ανάρτησης δεν είναι να παρουσιάσει το έτσι κι αλλιώς γνωστό στο Πανελλήνιο γεφύρι του Μανώλη, αλλά να δείξει μέσα από φωτογραφίες την κατάσταση στην οποία βρίσκεται σήμερα. Η τύχη του μοναδικού αυτού μνημείου κρίθηκε το 1963, όταν άρχισε να δημιουργείται η λίμνη των Κρεμαστών και δεν βρέθηκε λύση στο δύσκολο - αναμφίβολα - πρόβλημα της προστασίας του. Σήμερα σημαντικό κομμάτι του ρηγματωμένου και ελαφρά στρεβλωμένου από τα ρεύματα γεφυριού είναι χωμένο στην λάσπη που κατεβάζει ο Αγραφιώτης, η οποία μη βρίσκοντας διέξοδο προς την θάλασσα, λόγω του φράγματος στα Κρεμαστά, μπαζώνει σιγά - σιγά όλον αυτόν το τεράστιο ταμιευτήρα νερού που γνωρίζουμε σαν τεχνητή λίμνη των Κρεμαστών. Το μόνο που μπορούμε να ελπίσουμε είναι να παρατείνουμε για λίγο ακόμα την ύπαρξή του με μικρές, άμεσες, σωστικές παρεμβάσεις (κόψιμο των ιτιών που ευδοκιμούν πάνω στο κατάστρωμα και εν συνεχεία την ξήρανση των ριζών τους με κάποιο φυτοφάρμακο για να μην ανοίξουν ακόμα περισσότερο οι αρμοί του καταστρώματος και πέσει μια ώρα νωρίτερα από ότι ορίζει η προδιαγεγραμμένη μοίρα του). Ποιός ξέρει, ίσως ύστερα από μερικούς αιώνες κάποιοι άλλοι Έλληνες, οι απόγονοί μας, να σκάψουν στις λάσπες του Αγραφιώτη και να βρουν ότι θα απομένει ακόμα από αυτόν τον θρύλο, στα σπλάχνα της Αγραφιώτικης γης.........

Τρίτη 15 Οκτωβρίου 2013

Ένα γεφύρι εκλιπαρεί την προσοχή μας!!!!








Το γεφύρι των Γοργιανάδων, στο Κεφαλόβρυσο.

Μισό χιλιόμετρο από το Κεφαλόβρυσο βρίσκεται το παλιό πέτρινο γεφύρι των Γοργιανάδων. Δυστυχώς οι νέοι δρόμοι των καιρών μας και τα νέα μεταφορικά μέσα το παρακάμψανε και σιγά - σιγά περιήλθε σε αχρησία, στην συνέχεια το ανέλαβε η λήθη και η φθορά με τελικό προορισμό την κατάρρευση. Για όλους εμάς που μεγαλώσαμε σ' αυτόν τον τόπο, την Ευρυτανία, και  ορίζει την ύπαρξή μας με την ομορφιά του και την ιστορία του, μπαίνει ένα στοίχημα: Μπορεί η τεχνολογία μας και το φιλότιμό μας να το σώσει; Δεν πάνε πολλά χρόνια που μία κατεβασιά γκρέμισε το γεφύρι του Δεσπότη λίγο πιο πάνω, και παρά τις βαρύγδουπες δηλώσεις για αναστήλωση κ.λ.π μόνο λίγες φωτογραφίες έμειναν για να μας το θυμίζουν. Βέβαια το γεφύρι δεν ψηφίζει, δεν ζητάει διορισμούς και ρουσφέτια, δεν ανήκει σε παρεούλες και ομάδες, δεν υπόσχεται κέρδη και μίζες, αλλά είναι ακόμα εκεί. Με την ιστορία του τόπου, με την κρυμμένη αλλά υπαρκτή γοητεία του, με τις παραδόσεις και τους θρύλους των προγόνων μας, αλλά και μία υπόσχεση (όχι προεκλογική): Να συμπληρώσει την εικόνα του πάρκου του Κεφαλόβρυσου και να δεχτεί και πάλι διαβάτες - επισκέπτες στη ράχη του. Να ενώσει το σήμερα με το χτες σε μια ενότητα σύγχρονη και διαχρονική προς το μέλλον. Η τεχνογνωσία υπάρχει. Τα λεφτά υπάρχουν (όσο αστείο κι αν ακούγεται, έναν καλλιτέχνη αν κόψουμε από τις φιέστες του καλοκαιριού τα μαζέψαμε). Θέληση μόνο αρκεί να υπάρχει. Θέληση, που να μπορεί να βλέπει λίγο πιο πέρα από τους ίσκιους, τα  συμφέροντα και τις λογικές της παγκοσμιοποιημένης αβελτηρίας μας..

Επιμύθιον: Και για τον τηλεοπτικό Μαυρογιαλούρο, ένα γεφύρι στάθηκε αφορμή να "ανοίξει" τα μάτια του!!!!!