 |
| Το γεφύρι της Βίνιανης στον Μέγδοβα . |
Μια ερασιτεχνική και κάπως αμήχανη προσπάθεια φωτογραφικής καταγραφής και παρουσίασης της υπέροχης φύσης της Ρούμελης . Στο μικρό αυτό οδοιπορικό κυρίαρχη θέση καταλαμβάνει η πατρίδα μου η Ευρυτανία , μέσα από τα βουνά της , τα ποτάμια της , την χλωρίδα και πανίδα της , την ιστορία της , τους ανθρώπους της και τα έργα τους . Ευχή και μοναδική μου επιδίωξη, οι όποιες - αναπόφευκτες - ατέλειες και τα λάθη του εγχειρήματος αυτού να μην θαμπώσουν στο παραμικρό την ομορφιά της !
Θεωρώ ότι τα πέτρινα γεφύρια ήταν από τα πιο σημαντικά έργα των μαστόρων της πέτρας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα.
Χωρίς καμιά αμφιβολία τα γεφύρια αποτελούν το αποκορύφωμα της δημιουργίας των μαστόρων της πέτρας . Ας μην ξεχνάμε ότι όλοι αυτοί οι "κιοπρουλήδες" δεν ήταν σπουδαγμένοι σε κανένα πανεπιστήμιο παρά είχαν αποφοιτήσει από το μεγάλο σχολείο της πείρας , της εργατικότητας και του αισθήματος της προσφοράς προς το κοινωνικό σύνολο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌποιος εντρυφήσει έστω και για λίγο στις λεπτομέρειες και τα μυστικά αυτής της τέχνης μένει άφωνος γι' αυτούς που με τόσα λίγα μέσα δημιούργησαν τόσο μεγάλα έργα που αποτελούν μνημεία μια ολόκληρης εποχής .
Γεφύρια που ένωναν όχθες και ανθρώπους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπέροχες, δύσκολες κατασκευές, με μια πλαστικότητα και μια αρμονία , χωρίς να διαταράσσουν το φυσικό περιβάλλον. Καθ'ένα και ένας θρύλος καθ'ένα και μια ιστορία να διηγήται ο παππούς στα εγγόνια ! Μπράβο Ηλία!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣήμερα δεν τα χρειαζόμαστε τόσο πολύ , Θέμις, γιατί είμαστε αυτάρκεις σε όλα μας και η επικοινωνία με τους συνανθρώπους μας έχει καταντήσει πολυτέλεια περιττή .
ΑπάντησηΔιαγραφήΓι' αυτό όσα γεφύρια αντιστέκονται ακόμα στην φθορά του χρόνου φροντίζουμε να τα διαγράφουμε από την συλλογική μνήμη.
Ευτυχώς όχι πάντα ....
Μαριάννα , όντως τα γεφύρια ίσως αποτελούν την μισή λαϊκή μας παράδοση . Πόσα παραμύθια, θρύλοι και ιστορίες - γεγονότα η υπερβολές των γιαγιάδων - δεν είναι συνδεμένα μαζί τους .
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι κάθε φορά που περνάς πάνω τους νομίζεις ότι ο αέρας κουβαλάει ακόμα τον απόηχο από το κλάμα της θεμελιωμένης γυναίκας του πρωτομάστορα.
Που , σαν τύχαινε και διάβαινε γαμήλια πομπή από πάνω τους, τα όργανα σταματούσαν για να μην της θυμίσουν τις χαρές του πάνω κόσμου και θυμώνοντας κουνήσει το γιοφύρι και το γκρεμίσει.
Ευχαριστώ για την επίσκεψη !