Παρασκευή 17 Φεβρουαρίου 2012

BIRDS - ΠΟΥΛΙΑ


Erithacus rubecula (κοκκινολαίμης - καλογιάννος) .

Parus major (Παπαδίτσα - καλόγερος) .


Passer domesticus (σπιτοσπουργίτης) .
Οι χειμερινοί επισκέπτες των αυλών μας που αναζητούν λίγα ψίχουλα απ' το τραπέζι μας . Σε αντάλλαγμα κάνουν τον κόσμο μας ομορφότερο , και μας θυμίζουν όμορφες στιγμές από τα παλιά σχολικά μας αναγνωστικά :
Χειμώνιασε και φεύγουν τα πουλιά
γοργά ο πελαργός τα πελαγώνει
κι η φλύαρη χελιδονοφωλιά
χορτάριασε παντέρημη και μόνη .

Του σπίνου χάθηκ' η γλυκιά λαλιά
φοβήθηκε ο μελισσουργός το χιόνι,
κι η σουσουράδα στην ακρογιαλιά
δεν τρέχει, δεν πηδά, δεν καμαρώνει.

Στης λυγαριάς τ' ολόξερο κλαδί
του φθινοπώρου φτωχικό παιδί,
ο καλογιάννος πρόσχαρα προβάλλει.
Με λόγια ταπεινά και σιγανά
μικρός προφήτης φτερωτός μηνά,
την άνοιξη που θα γυρίσει πάλι !!

( Γιώργος Δροσίνης)

14 σχόλια:

  1. Ηλία, υπέροχο το θέμα σου! Με ενθουσίασες!
    Χμμ! Μάλλον τα ....ξεγέλασες με λίγο ψωμάκι τα πουλάκια, για να σταθούν και να τα φωτογραφήσεις! Κάνω λάθος;
    Νάσαι καλά! Καλές Αποκριές!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλές , χαρούμενες , παραδοσιακές Αποκριές Μαρίνα!

    Συνεργαστήκαμε είναι η αλήθεια . Ένα χέρι που προσφέρει τροφή καταφέρνει πάντοτε και καλλιεργεί κλίμα εμπιστοσύνης , έστω και προσωρινό.
    Στο τέλος πήραμε όλοι αυτό που θέλαμε !

    Άστα, έχουμε βαρύ χειμώνα και ευτυχώς που έρχονται και τα πουλάκια και δουλεύουν λίγο οι μηχανές μας ......

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Φίλε Ηλία θερμά συγχαρητήρια για την ποιοτική φωτογράφιση των φτερωτών φίλων εκ του φυσικού.
    Επειδή τα πουλάκια αυτά συντρόφευαν τα παιδικά μας χρόνια, θα μου επιτρέψεις να δημοσιεύσω ένα ποίημα του αγαπητού μου συνεργάτη Γιάννη Σαντάρμη, αναφερόμενο στο σπουργίτη, από το βιβλίο μας: «Φυτά-Πουλιά & Ζώα του τόπου μας-Μύθος & Λαϊκή Παράδοση».
    ΑΝ
    Δε θα χαϊδέψω το παγόνι
    με την πολύχρωμη στολή,
    που ‘χει φωλιά και δεν κρυώνει
    και την τροφή του έχει πολλή.

    Δε θα κοιτάξω το λελέκι
    να το χαρώ μες στο χωριό,
    όπου με περηφάνια στέκει
    επάνω στο καμπαναριό.

    Ούτε θ’ ακούσω και τ’ αηδόνι
    να κελαηδεί μες στη σιγή,
    όταν η μέρα θα νυχτώνει
    κι όταν γλυκά θα σκάει η αυγή.

    Μόν’ θα σταθώ στ’ αθώο σπουργίτι,
    που ‘χει σπασμένο το φτερό
    κι απ’ τη φωλιά του κι απ’ το σπίτι
    είναι χαμένο από καιρό.

    Φιλόστοργα θα το φροντίσω,
    να βρει τη γεια του, όπως παλιά,
    και να πετάξει θα τ’ αφήσω
    στην ορφανή του τη φωλιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Σημείωση: Ο τίτλος του ποιήματος είναι ΔΕΝ, από παραδρομή γράφτηκε ΑΝ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Με τιμά το ποιητικό αφιέρωμά σου Τάκη και σ' ευχαριστώ πολύ ! Είναι πανέμορφο .

    Να επαναλάβω ξανά την ευχή μου να δούμε σύντομα τυπωμένο το βιβλίο σας στις προθήκες των βιβλιοπωλείων !!

    Η φωτογράφιση των πουλιών είναι μια δύσκολη υπόθεση, απαιτεί ειδικευμένο εξοπλισμό (που δεν διαθέτω) , απίστευτη υπομονή και αρκετή τύχη.
    Για τους λόγους αυτούς η ποιότητα των φωτογραφιών είναι πάντα συζητήσιμη .
    Πάντοτε όμως θα ονειρευόμαστε ένα καλύτερο αποτέλεσμα την επόμενη φορά .....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Γνωρίζω καλά Ηλία το πόσο επίπονες και χρονοβόρες αίναι αυτές οι φωτογραφίσεις εκ του φυσικού. Γι' αυτό σε συγχαίρω άλλη μια φορά! Και αναμένουμε πάντα το καλύτερο!

    Καλό Σαββατοκύριακο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ηλία και τα πιο απλά θέματα τα παρουσιάζεις με καταπληκτικό τρόπο ....πανέμορφα όλα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. πραγματικά είναι καταπληκτικές οι φωτογραφίες!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ξέρεις τι λένε στο χωριό μου Χρήστο ;

    Μ' όποιον δάσκαλο καθίσεις, τέτοια γράμματα θα μάθεις . Ευχαριστώ λοιπόν για το φροντιστήριο και γενικά για το καταπληκτικό πακέτο των προσφορών σου !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Για μια χούφτα ψίχουλα, Ίνα .

    Χωρίς αυτά φωτογραφίες γιοκ !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Για μια ακόμη φορά συγχαρητήρια για το φωτογραφικό (και όχι μόνο) αποτέλεσμα.
    Να που και κάποιοι φτερωτοί φίλοι δεν μίσεψαν από τον τόπο.
    Χαιρετισμούς!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Τι διαφορά ! Η φύση τα προικίζει με τόση λεπτότητα κι εμείς τα αποκαλούμε ...γμαρότσιωνα.
    Οι λιλιπούτειοι σύντροφοι μας τον χειμώνα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Υπάρχουν κάποιες φιλίες που μένουν παντοτινές, ιχνηλάτη .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Έτσι ακριβώς, Νίκο.
    Με περιφρόνηση και υποτιμητική διάθεση .
    Η ύπαρξή τους όμως είναι δείκτης του δικού μας πολιτισμού , της αισθητικής μας και εν τέλει της όποιας σοφίας μας . Που φοβάμαι όμως ότι την χάσαμε κι αυτή . Αναζήτησα την αξία της στο χρηματιστήριο και δεν γνωρίζουν τίποτα ......

    ΑπάντησηΔιαγραφή