 |
| Στην Καταβόθρα . |
 |
| Στον Πρόδρομο . |
 |
| Στο Κρίκελλο . |
 |
| Στην Καλλιθέα . |
 |
| Στην λίμνη των Κρεμαστών . |
 |
| Στο Σταυροχώρι . |
 |
| Στους Σταύλους . |
 |
| Στα Βελωτά . |
 |
| Στο Μοναστηράκι Αγράφων . |
 |
| Στο Σταυροχώρι . Σπίτια του Ευρυτανικού χώρου, κατοικημένα η χαλάσματα, φτωχικά η όχι , όλα όμως με ολοφάνερη την σφραγίδα του ανθρώπινου μέτρου, της προσαρμογής στο περιβάλλον και μιας γνήσιας και διαχρονικής αισθητικής που προέκυψε μέσα από τον μόχθο και την μιζέρια των μέσων , αλλά με τον απέραντο πλούτο της καρδιάς . |
Τι να πω φίλε μου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι να πω, όταν τα λένε όλα οι εικόνες σου και το καταπληκτικό κείμενο στο τέλος!
Με συγκινούν ιδιαίτερα αυτά τα μικρά σπίτια στα Ελληνικά χωριά. Δυστυχώς, με την πολιτική που άσκησαν στην πατρίδα μας οι εκάστοτε κρατούντες, ανάγκασαν τον κόσμο να τα εγκαταλείψουν και να κλειστούν στα διαμερίσματα των πόλεων!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια όσους ζήσανε εκεί, φίλε Ευρυτάνα, οι λέξεις και τα συναισθήματα κυλάνε σαν το νερό , γιατί κουβαλάμε μεγάλη "προίκα" μέσα μας .
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπάρχει η εποχή πριν και μετά το τσιμέντο φίλε μου. Μαζί με το τσιμέντο βέβαια κυριάρχησαν οι εργολάβοι και οι αρπαχτές .
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο αποτέλεσμα μπορούμε να το θαυμάσουμε παντού γύρω μας , δυστυχώς .....
Ηλία με συγκίνησες....κάποτε υπήρχε κόσμος εκεί μέσα ....που ονειρεύονταν, παιδιά που διάβαζαν κάτω απο τη λάμπα , τραγούδαγαν........
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπήρχαν , ακόμα, Χρήστο πλήθος κερασιές και δαμασκηνιές και κήποι ολάνθιστοι με όλα τα καλά του θεού, γινόντουσαν γλέντια και νυχτέρια στα ξεφλουδίσματα και χοροί στα πανηγύρια . Στον θερισμό και στα αλωνίσματα έβλεπες τη χαρά και την ικανοποίηση για την ανταμοιβή του τίμιου μόχθου και στους νερόμυλους μαζί με το γύρισμα της μυλόπετρας χορεύανε και τα μάτια και οι καρδιές των κοριτσιών όταν αντίκρυζαν τους κρυφούς τους αγαπημένους . Και οι φωνές των παιδιών δεν κόπαζαν ολημερίς , στα σοκάκια , στα ποτάμια στα σύρραχα και στα ρουμάνια .
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι τώρα μονάχα σιωπή και εγκατάλειψη .
Σκάλισμα της μνήμης για όσους πρόλαβαν εκείνη την σκληρή αλλά ευλογημένη ζωή, και για τους νεότερους η άγνοια και η απαξίωση .
Θα ευχόμουν να είναι για καλό αυτή η αποξένωση, αλλά φοβάμαι ότι κάτι δεν υπολογίσαμε σωστά ....
Να είσαι καλά φίλε μου !!!