Erithacus rubecula (κοκκινολαίμης - καλογιάννος) . |
Parus major (Παπαδίτσα - καλόγερος) . |
Χειμώνιασε και φεύγουν τα πουλιά
γοργά ο πελαργός τα πελαγώνει
κι η φλύαρη χελιδονοφωλιά
χορτάριασε παντέρημη και μόνη .
Του σπίνου χάθηκ' η γλυκιά λαλιά
φοβήθηκε ο μελισσουργός το χιόνι,
κι η σουσουράδα στην ακρογιαλιά
δεν τρέχει, δεν πηδά, δεν καμαρώνει.
Στης λυγαριάς τ' ολόξερο κλαδί
του φθινοπώρου φτωχικό παιδί,
ο καλογιάννος πρόσχαρα προβάλλει.
Με λόγια ταπεινά και σιγανά
μικρός προφήτης φτερωτός μηνά,
την άνοιξη που θα γυρίσει πάλι !!
( Γιώργος Δροσίνης)
Ηλία, υπέροχο το θέμα σου! Με ενθουσίασες!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧμμ! Μάλλον τα ....ξεγέλασες με λίγο ψωμάκι τα πουλάκια, για να σταθούν και να τα φωτογραφήσεις! Κάνω λάθος;
Νάσαι καλά! Καλές Αποκριές!
Καλές , χαρούμενες , παραδοσιακές Αποκριές Μαρίνα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυνεργαστήκαμε είναι η αλήθεια . Ένα χέρι που προσφέρει τροφή καταφέρνει πάντοτε και καλλιεργεί κλίμα εμπιστοσύνης , έστω και προσωρινό.
Στο τέλος πήραμε όλοι αυτό που θέλαμε !
Άστα, έχουμε βαρύ χειμώνα και ευτυχώς που έρχονται και τα πουλάκια και δουλεύουν λίγο οι μηχανές μας ......
Φίλε Ηλία θερμά συγχαρητήρια για την ποιοτική φωτογράφιση των φτερωτών φίλων εκ του φυσικού.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπειδή τα πουλάκια αυτά συντρόφευαν τα παιδικά μας χρόνια, θα μου επιτρέψεις να δημοσιεύσω ένα ποίημα του αγαπητού μου συνεργάτη Γιάννη Σαντάρμη, αναφερόμενο στο σπουργίτη, από το βιβλίο μας: «Φυτά-Πουλιά & Ζώα του τόπου μας-Μύθος & Λαϊκή Παράδοση».
ΑΝ
Δε θα χαϊδέψω το παγόνι
με την πολύχρωμη στολή,
που ‘χει φωλιά και δεν κρυώνει
και την τροφή του έχει πολλή.
Δε θα κοιτάξω το λελέκι
να το χαρώ μες στο χωριό,
όπου με περηφάνια στέκει
επάνω στο καμπαναριό.
Ούτε θ’ ακούσω και τ’ αηδόνι
να κελαηδεί μες στη σιγή,
όταν η μέρα θα νυχτώνει
κι όταν γλυκά θα σκάει η αυγή.
Μόν’ θα σταθώ στ’ αθώο σπουργίτι,
που ‘χει σπασμένο το φτερό
κι απ’ τη φωλιά του κι απ’ το σπίτι
είναι χαμένο από καιρό.
Φιλόστοργα θα το φροντίσω,
να βρει τη γεια του, όπως παλιά,
και να πετάξει θα τ’ αφήσω
στην ορφανή του τη φωλιά.
Σημείωση: Ο τίτλος του ποιήματος είναι ΔΕΝ, από παραδρομή γράφτηκε ΑΝ
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε τιμά το ποιητικό αφιέρωμά σου Τάκη και σ' ευχαριστώ πολύ ! Είναι πανέμορφο .
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα επαναλάβω ξανά την ευχή μου να δούμε σύντομα τυπωμένο το βιβλίο σας στις προθήκες των βιβλιοπωλείων !!
Η φωτογράφιση των πουλιών είναι μια δύσκολη υπόθεση, απαιτεί ειδικευμένο εξοπλισμό (που δεν διαθέτω) , απίστευτη υπομονή και αρκετή τύχη.
Για τους λόγους αυτούς η ποιότητα των φωτογραφιών είναι πάντα συζητήσιμη .
Πάντοτε όμως θα ονειρευόμαστε ένα καλύτερο αποτέλεσμα την επόμενη φορά .....
Γνωρίζω καλά Ηλία το πόσο επίπονες και χρονοβόρες αίναι αυτές οι φωτογραφίσεις εκ του φυσικού. Γι' αυτό σε συγχαίρω άλλη μια φορά! Και αναμένουμε πάντα το καλύτερο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό Σαββατοκύριακο!
Ηλία και τα πιο απλά θέματα τα παρουσιάζεις με καταπληκτικό τρόπο ....πανέμορφα όλα!!
ΑπάντησηΔιαγραφήπραγματικά είναι καταπληκτικές οι φωτογραφίες!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΞέρεις τι λένε στο χωριό μου Χρήστο ;
ΑπάντησηΔιαγραφήΜ' όποιον δάσκαλο καθίσεις, τέτοια γράμματα θα μάθεις . Ευχαριστώ λοιπόν για το φροντιστήριο και γενικά για το καταπληκτικό πακέτο των προσφορών σου !!!
Για μια χούφτα ψίχουλα, Ίνα .
ΑπάντησηΔιαγραφήΧωρίς αυτά φωτογραφίες γιοκ !!!
Για μια ακόμη φορά συγχαρητήρια για το φωτογραφικό (και όχι μόνο) αποτέλεσμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα που και κάποιοι φτερωτοί φίλοι δεν μίσεψαν από τον τόπο.
Χαιρετισμούς!
Τι διαφορά ! Η φύση τα προικίζει με τόση λεπτότητα κι εμείς τα αποκαλούμε ...γμαρότσιωνα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι λιλιπούτειοι σύντροφοι μας τον χειμώνα!
Υπάρχουν κάποιες φιλίες που μένουν παντοτινές, ιχνηλάτη .
ΑπάντησηΔιαγραφήΈτσι ακριβώς, Νίκο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε περιφρόνηση και υποτιμητική διάθεση .
Η ύπαρξή τους όμως είναι δείκτης του δικού μας πολιτισμού , της αισθητικής μας και εν τέλει της όποιας σοφίας μας . Που φοβάμαι όμως ότι την χάσαμε κι αυτή . Αναζήτησα την αξία της στο χρηματιστήριο και δεν γνωρίζουν τίποτα ......